ABC

İlkokulda ilk öğrendiğimiz şeylerden biridir alfabe. Konuşmak yazmak için gerekli olan 29 harf.8 ünlü 21 ünsüz harf. İletişimin herşeyi.Dün akşam bir arkadaşımın tavsiyesi ile bir film izledim. Filmin adı Black, Hint-Amerikan 2005 yapımı bir film. Dramatik unsurlar içeren bir film.Film 2 yaşında kör ve sağır olan ufak bir kızla ona yaşamın alfabesini öğreten öğretmenini anlatıyor.Filmin açılış cümlesi çok etkileyici. Öğretmen ufak kız çocuğuna işaret alfabesini eli ile öğretiyor.Ve şöyle diyor ufak kıza: Herkesin alfabesi ABC diye başlar ama seninki farklı, seninki B-L-A-C-K diye başlar diyor.Ufak kız gözlerinin ve kulaklarının yerine ellerini koyuyor.Elleri onun tek iletişim aracı.Ben çok etkilendim ve yer yer ağladım filmde.Öyle güzel mesajlar veriyor ki.Umudun ve cesaretin çok önemli olduğunu anlatıyor.Ve filmde bir yerde Öğretmen öğrencisine imkansız diye bir şey yoktur diyor. Ben sana imkansızlığı öğretmedim diyor, ufak kız umutsuzluğa düştüğünde.Hayatınızın A B C lerini bir düşünün bakalım.Olmazsa olmaz dediklerinizi bir düşünün. Bunlar hakikaten, olmazsa olmaz şeyler mi yoksa arkasına sığındığınız yaslandığınız korkuluklarınız mı ?Bir düşünün imkansız dedikleriniz var mı şu hayatta?Ya şükrettikleriniz, her sabah uyanıp aynaya baktığınızda gerçekten şükrediyor musunuz varlığınıza? Bir nefes alabildiğiniz için, görebildiğiniz ,duyabildiğiniz, dokunabildiğiniz, tat aldığınız için?Hadi bir dürüst olun kendinize.