20 Ekim 2015 Salı

Merkez ve Başlangıç


Merkezde kalmak dedi usulca, gözlerimin içine baka baka.Tane tane söyledi, sanki bendeki etkisi ne diye merak ediyordu, ya da kendi de kendi kulağı ile duysun diye, ağır ağır söyledi,merdivenleri ağır ağır emin adımlarla çıkmak gibiydi.
Bastığın yer boşluk olmasın nereye bastığını bil dercesine söyledi.
Söyledikten sonra önüme baktım , kalan salatanın yeşil yaprakları ile  çatalımla şöyle bir oynadım.Su bardağında verilen şarabıma baktım, daldım gittim.O hararetle anlatmaya devam etti.Gözlerim ruhum onu takip ediyordu da bedenimde bir huzursuzluk vardı, bir soluklandığında uzun yoldan geldin, bir dinlen istersen kalkalım dedim, gözlerim dolmuştu nedensiz.Tamam dedi, çantasını sırtladı, hesabı ödedi, kalktık.Gözlerime baktı iyi misin dedi.İyiyim dedim yalan söyledim.İlk yalanımdı galiba bu ona.Arkamızdan seslenen mekanın sahibi su kalmış masada,almayacak mısınız dedi.Günün ironisi peydah oldu suratımda bu sefer.Arkamızdan dökün belki bir daha geliriz dedim.Yürüdük , hayatın ironisi bir daha karşımızda idi, yollarımız tam ters istikamette idi.Ben ona uyum sağlamak için onla bir 100 metre yürüdüm, benim yolum tam tersi dedim.Taksiye bindireyim dedi, yürücem biraz dedim, gözüme baktı, tekrar sessizce gözüme baktı, usulca öptüm kaçtım.O bindi gitti.Yıllar öncesinin bir sahnesini yaşadım sanki.Yıllar geçse de o melun duygu gelip yakaladı boğazımdan, hani ufak bir kız vardı ya , önemsenmeyen , bak gene geldi aynı hikaye.Niye geldi ki, tamamlanmamış mıydı ki, içimden ona veda ederken onu bir daha görmiycem hissi vardı.Ne öfkeden ne kızgınlıktan, sadece his.Göz pınarlarım kurudu yürürken,sakince geçtim Galata köprüsünden, dünya ile ilişiğim kesilmişti bir an.Sahi neredeydim ben ,ayaklarım nereye götürüyordu, merkezim nerede idi,
Eve gittim, oturdum klavyenin başına, başladım yazmaya ,daha doğrusu içimi dökmeye.
Fark ettim ki kuytuda köşede ta en derinlerde beklemeye almışım ben sevgisini, şekli ne olursa olsun beni sevmesine güvenmişim, kalbim, o eski sevgililerin beni bir zamanlar çok sevmesini hapsetmiş kuytularda, güvercin gibi salıverdim kalanları, yerine yenileri gelsin ,alan açılsın diye.Merkez ben im merkez ben im diye uykuya daldım.Yeni bir güne hayata başladım.





Hiç yorum yok: